Denizli merkeze 7 km. uzaklıktadır. Çamlarla kaplı hemen dağın yamacında yemyeşil ağaçların içinde çatıları kırmızı kiremit kaplı şirin bir köydür. Yolları daracık bahçeli evlerden oluşur.  İnsanları daha da şirindir. Mutlu sevecen, neşeli insanlardır. Sıcacık  ve delidoludurlar. Çok şakacıdırlar. Yüzleri kanlı canlı pırıl pırıldır. O yüzden insanlar  genelde uzun yaşarlar. Özellikle kadınlar doksan yaşından önce pek ölmezler.

Atalarımız Orta Asya Manas Türk"lerindendir. Bundan dolayı köyün önceki adı manasır"dır.  Bu ismin sahibi Manas, dokuz yıl benzeri bulunmayan han oldu. Manas tahta oturduktan sonra halkı muhtaçlıktan kurtuldu, bahadırı çoğaldı. Altay, Kazak, Türk, Uygur, Moğol ve komşu kabileler arasında itibar sahibi oldu. Kırgızlar onlardan kız aldılar, onlara kızlarını verdiler, onları ata bindirdiler,  onlarla mal mülk değiştirdiler, kervan kurup ticaret yaptılar. Manas'ın tarlası (toprağı) Altay'dan Kaşgar'a, Kaşgar'dan Tibet'e, Tibet'ten Samarkand'a ulaştı .

Köyde önceden manastır varmış. Bazılarına göre köyün ismi manastırdan  geliyormuş.

2000"li yıllara gelindiğinde köy  şehirle birleşmiş durumdadır. Planlama geç kaldığı için köy de çok kötü bir yapılaşma meydana gelmiştir. Ve hala imar planı üzerinde çalışılmaktadır.Bu yüzden o şirin mi şirin köyün kendine özgü mimariye sahip taş ve ahşap  binaları yok olmaya yüz tutmuştur.

Köy halkı önceleri ,dokumacılık ,keçi kılcılığı, tarım ve hayvancılıkla geçimini sağlıyordu. Köyümüzün kumpiri soğanı çok meşhur idi. Köye ait sular azalınca bahçeler boş kaldı. Ekilip dikilmez oldu.  Bir çok aile Almanya"ya gitti.

Köyümüzün ailelerine ait , köyiçinde sebze yetişirecek bahçeleri ,köyümüze ait Denizli tarafında üzüm bağları vardı.. Denizli nin muhtelif bölgelerinde buğday ve tütün yetiştirecek tarlaları, ovada  ise pamuk tarlaları vardır.

Şu an Denizli"ye nefes aldıran piknik yerleri köyümüzün alt tarafındadır. Hele Değirmenönü bir zamanlar köyün olmazsa olmazıydı. Bütün köy orada eğlenirdi. Kavaklıktan gelen şırıl şırıl kar suları buraya ulaşır . Ağaç oluktan akarak dağın menekşe ve püre kokulu suları buz gibi içilirdi.Yapılan kuyu tandırlar, şişler, göveçler ve nefis yemekler orada yenirdi. Koca çınarlarda ip salıncaklarda uçulurdu. Baharda kelebek vadisi gibiydi. Papatyalar laleler kır çiçekleri çam kokusuyla sanki rüya gibiydi. Denizli"ye oradan kuşbakışı bakmak müthiş bir zevktir. Köyün Düğünleri ve kına geceleri bir destan misaliydi. Eski düğünlere ait türkü ve manileri Fatih dayının hanımı Nevriye Özdal"dan dinlemek lazım.

Yıllar önce köyün girişinde akıl taşı vardı. Şehire gidecek olanlar bir şey unutursa ,bu taşa bakıp köye geri dönerlermiş

Denizlicam şişecam önceden tamamen köylülerimize , gurbetteki şirinköy"lüle aitti ve adı Şirintaş idi. Köyümüzün müteşebbis insanlarının  işlettiği her sektörde atöyeleri ve fabrikaları vardır.

Köylülerimizinde ortak olduğu Uygar Motor ve Biremek televizyonu ise devlet desteği alamadığından ne yazık ki tarih oldu.

Sinan Gürcan

Hacı  Fazlı  Gürcan"lar Soyağacı

şirinköylü alikan Köy Halkı, forum ve iletişim  için alikan tıkla